Evelien stootte tijdens een vakantie haar hoofd zo hard tegen een deur, dat een hersenschudding het gevolg was. Ze hield er geen moment rekening mee dat de gevolgen verstrekkend zouden zijn.
‘Toen ik na een paar weken rust weer aan het werk ging, merkte ik dat ik me niet goed kon concentreren. Gesprekken van collega’s en geluiden om mij heen leidden me voortdurend af. Ook het lezen ging niet goed meer. Terwijl ik vroeger e-mails en artikelen vliegensvlug doornam, moest ik ze nu drie keer lezen voor ik begreep wat er stond. Aan het einde van een werkdag was ik uitgeput, het voelde alsof ik een marathon had gelopen.’
Ten einde raad meldde Evelien zich bij de bedrijfsarts. Deze vermoedde meteen wat er aan de hand was: de problemen die Evelien ervoer, zijn kenmerkend voor hersenletsel. Veel mensen denken dat hersenen pas beschadigd kunnen raken bij een ernstig ongeval met een schedelbasisfractuur, maar soms kan ook een betrekkelijk 'onschuldig’ ongelukje, zoals het hard stoten van het hoofd, voor hersenletsel zorgen. Dat was Evelien overkomen. ‘Ik schrok ontzettend: betekende dit het einde van mijn loopbaan?’
Gouden greep
De bedrijfsarts schakelde Professionals in NAH in. ‘Dat was een gouden greep. Alleen al het intakegesprek met de coach van NAH Werktraject luchtte enorm op. Zij begreep precies de problemen waar ik mee kampte en snapte waarom ik steeds zo moe was. Ze had steeds aan een half woord genoeg.’
Evelien had op jonge leeftijd al eens een flinke hersenschudding opgelopen. De coach legde uit dat een tweede hersentrauma soms buitensporig veel klachten kan veroorzaken. ‘De coach vergeleek het met een vaas die al een keer is gevallen, waardoor er een barst is ontstaan. Daarna kan de vaas door een heel klein tikje al aan diggelen gaan. Zoiets was er met mijn hersenen gebeurd. Door dat inzicht kon ik mijn problemen beter verklaren en plaatsen. Het was natuurlijk helemaal niet leuk om te horen dat het hersenletsel mij had veranderd, maar ik had nu ten minste wel duidelijkheid.’
De coach van Professionals in NAH legde uit dat het hersenletsel niet het einde van haar loopbaan hoefde te betekenen. ‘We hebben samen in kaart gebracht waar mijn zwakke plekken zaten. Ik bleek bijvoorbeeld veel gevoeliger te zijn geworden voor allerlei prikkels. Een gezond brein filtert overbodige prikkels weg, maar dat automatisme was bij mij verdwenen. Als ik met iemand praat terwijl in een andere kamer een telefoon begint te rinkelen, ben ik meteen helemaal van slag. Vroeger kon ik mij afsluiten voor geluiden en mensen om mij heen, nu gaat dat niet meer. Dat betekende dat ik beter zou functioneren in een rustige, prikkelarme omgeving.’
Eigen kamer
Uitleg aan de leidinggevende van Evelien was de volgende stap. ‘Het was zó fijn dat mijn coach met kennis van zaken kon uitleggen waarom ik een eigen werkkamer nodig had en af en toe beter in alle rust thuis kon werken. Ze vertelde hem ook dat hij mij soms moest afremmen in mijn werktempo. Want door mijn letsel heb ik de neiging om over mijn eigen grenzen heen te gaan. Daardoor kan ik zo oververmoeid raken, dat ik dagenlang moet bijkomen. Door rustiger te werken en vaker een kleine pauze te nemen, houd ik het veel langer vol en komt er uiteindelijk veel meer uit mijn handen.’
Rekening houdend met de klachten die uit het hersenletsel voortvloeiden, paste de leidinggevende het takenpakket van Evelien aan en kreeg zij een eigen kamer.
Vervolgens is er tijdens een werkoverleg een voorlichtingsuurtje ingepland om de collega’s van Evelien uit te leggen wat er precies met haar aan de hand was. ‘Ik vond het doodeng, maar het moest gebeuren. Ik merkte dat ik soms scheve blikken kreeg, zo van: waarom krijg jij opeens een eigen kamer en ik niet? Waarom mag jij zo vaak thuis werken? De coach wist echter heel overtuigend uit te leggen dat dit allemaal te maken had met de gevolgen van mijn hersenletsel. Na afloop kwamen er collega’s naar me toe die zeiden: 'Hadden we dit maar eerder geweten!’